Psychogenne uwarunkowania zaburzeń jakości głosu i mowy w aspekcie foniatryczno-logopedycznym

Abstrakt

Dysfonia psychogenna (fononeuroza) to zaburzenie głosu spowodowane czynnikami psychogennymi przy braku zmian strukturalnych (organicznych) w krtani. Celem pracy jest analiza procesu fonacji u pacjentów z dysfonią psychogenną w aspekcie foniatryczno-logopedycznym, diagnostycznym oraz terapeutycznym na podstawie dostępnej literatury przedmiotu. Postępowanie diagnostyczno- terapeutyczne wymaga współpracy interdyscyplinarnego zespołu składającego się z laryngologa, foniatry, logopedy, psychologa i psychiatry. W dysfonii psychogennej występuje brak koordynacji oddychania, fonacji i artykulacji oraz zmiany w zakresie elementów prozodycznych mowy. Rehabilitacja w dysfonii psychogennej obejmuje symultanicznie prowadzoną terapię głosu i mowy, psychoterapię oraz wspomagająco leczenie farmakologiczne. Najlepsze efekty postępowania terapeutycznego można osiągnąć dopiero w wyniku połączenia terapii głosu i mowy oraz podejścia psychologicznego, gdyż obok poprawy fonacji, jakości głosu i jego kontroli niezbędne jest również poznanie podłoża emocjonalnego i psychologicznego istniejącego zaburzenia.