Współtworzenie tekstu narracyjnego przez dziecko i osobę dorosłą w zespole Pradera-Williego i zespole Downa. Studia dwóch przypadków

Autor

  • Urszula Jęczeń Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Katedra Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego
  • Małgorzata Sroka Centrum logopedyczno-terapeutyczne w Kielcach „Mówię Wam”

Słowa kluczowe:

kompetencja narracyjna, współtworzenie tekstu narracyjnego, zespół Pradera-Williego, zespół Downa

Abstrakt

Konstruowanie tekstu narracyjnego w procesie interakcji dorosły – dziecko nie odzwierciedla w pełni spontanicznych i indywidualnych osiągnięć dziecka w rozwoju kompetencji narracyjnej. Jest raczej odbiciem jego kompetencji komunikacyjnej (w danym kontekście sytuacyjnym) (Shugar, Bokus 1988) i językowej. W artykule podjęto próbę opisu możliwości narracyjnych dwóch dziesięcioletnich dziewczynek z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim w tym samym wieku życia. Różnił je zespół genetyczny, jedna z badanych była obarczona zespołem Pradera-Williego, druga – zespołem Downa. W analizie materiału empirycznego zwrócono uwagę na cechy narracji ze względu na zmienną wynikającą z zespołu uwarunkowanego genetycznie oraz ze względu na
zmienną wynikającą z niepełnosprawności intelektualnej.

Pobrania

Download data is not yet available.

Dane pomiarowe

Dane pomiarowe są ładowane ...

##submission.downloads##

Opublikowane

2023-12-30

Jak cytować

Jęczeń, U. i Sroka, M. (2023) „Współtworzenie tekstu narracyjnego przez dziecko i osobę dorosłą w zespole Pradera-Williego i zespole Downa. Studia dwóch przypadków”, Logopedia, 52(2), s. 225–247. Dostępne na: http://www.logopedia-ptl.pl/index.php/logopedia/article/view/262 (Udostępniono: 2maj2024).

Numer

Tom 52 Nr 2 (2023): Logopedia

Dział

Studia przypadków

Licencja

Copyright (c) 2023 Polskie Towarzystwo Logopedyczne

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.