Zaburzenia semantyczne i pragmatyczne – problemy terminologii

Abstrakt

Autorka dokonuje przeglądu terminologii związanej z zaburzeniami semantycznymi i pragmatycznymi. Wskazuje, że zaburzenia te stanowią wyzwanie diagnostyczne, zwłaszcza gdy przyczyny i mechanizmy zaburzeń nie są jeszcze w pełni rozpoznane, a opisy objawów nie są wystarczająco pogłębione. Wymienia inne przyczyny trudności w diagnozowaniu, do których zalicza: brak pełnej zgodności między potrzebami praktyki, zmieniającym się stanem wiedzy a obowiązującymi klasyfikacjami medycznymi; brak szczegółowych norm rozwojowych dla rozwoju semantycznego i pragmatycznego (dla każdego języka naturalnego); trudności w ocenie i diagnozie zjawisk dotyczących sfery psychicznej; trudności w różnicowaniu subtelnych form zaburzeń czy trudności z normą. Na podstawie literatury przedmiotu omawia rozumienie terminu „zaburzenie semantyczno-pragmatyczne” (SPD), jego historię oraz próby dookreślania relacji SPD z autyzmem, zespołem Aspergera i SLI. Przedstawia podejście ukierunkowane na jednostki nozologiczne i podejście deskryptywne, przekrojowe. Referuje zmiany w diagnozowaniu zaburzeń autystycznych oraz według DSM-V. Porusza problem nazywania zaburzeń mowy w rozmowach z rodzicami, w okresie prediagnostycznym i postdiagnostycznym, gdy zaburzenie, według kryteriów medycznych, zostało wykluczone.